Pijnbestrijding, het enige wat nog kan?

Ze zit tegenover mij, vastberaden niet nu al aan pijnbestrijding te doen maar verder te gaan zoeken. De artrose in haar handen belemmeren haar functioneren en daar zoekt ze verlichting in. Op een andere manier dan pijnbestrijding.

Tijdens het traject kijken we naar haar klacht. Wanneer is deze pijn ontstaan? Wat wil het je vertellen? Welke emoties komen daar bij kijken? Zijn er overtuigingen die een rol spelen? En hoe ver terug gaan deze emoties en overtuigingen nou eigenlijk?

Ze past gedurende het traject haar levensstijl aan, reinigt haar lever, doen oefeningen die haar uit haar comfortzone halen zodat ze zich leert te uiten en geven al die overtuigingen een plek zodat zij zichzelf begrijpt. Middels Reiki, een hartfocus en traumarelease. Lichaam en geest verbonden, in lijn met haar hart.

Het traject is confronterend en geen korte route maar het resultaat zo de moeite waard. Verlichting van de pijn en steeds dichterbij haar zelf. Ze ervaart meer rust.

Ik zucht een keer diep. Wat een dankbaar werk heb ik, en wat hou ik toch van de stroom van Reiki ♡