Heling

Daar liepen we dan. Hand in hand, door onze favoriete bos vlakbij huis. De eerste keer na het incident met een andere hond. De spanning nog te voelen maar de schoonheid ook te zien.

“Vind je het spannend?”. Je antwoorde steevast “Nee hoor mama. Vind jij het spannend?” “Mama vind het wel spannend.” Je vraagt mij natuurlijk waarom. “Omdat ik ben geschrokken van wat er is gebeurd met de hond. Die spanning zit nog in mijn lijf. Maar weet je lieverd? Hoe vaker wij hier weer gaan komen, de liefde voelen voor deze plek, deze natuur, dat er niets is om bang voor te zijn en daar weer op mogen gaan vertrouwen, hoe meer de wond gaat helen. Dat is het mooie, dat we in staat zijn om te helen.” “Oh mama maar ik ben al genezen hoor”. “Dat is fijn lieverd.”

Laat de schoonheid van een plek, van het leven, van jezelf niet verdwijnen door een gebeurtenis. Voel en doorvoel alles wat er nodig is, herhaal zo vaak om te verwerken zodat je daarna terug kunt keren naar rust, naar heling. Dat je de stroom van het leven weer mag herpakken en jij weer in het middelpunt mag gaan staan met al je glans.