Schuldgevoel, een weg naar persoonlijke groei

Vaderschap, dat was iets waar ik me volledig op had voorbereid en waarvan ik dacht dat ik er klaar voor was. Maar niets kon me echt voorbereiden op de schok die ik voelde toen ik per ongeluk mijn eigen kind pijn deed. Het gebeurde tijdens een ogenschijnlijk alledaags moment - het omkleden van mijn dochtertje voor het slapengaan.

Terwijl ik haar zachtjes optilde, voelde ik iets knappen in haar armpje, en meteen vulde de kamer zich met het geluid van haar pijnkreten. We haastten ons naar het ziekenhuis waar de diagnose snel werd gesteld, een 'zondagsarmpje', haar elleboog was uit de kom geraakt. Door zachte strek- en draaibewegingen kond de arts haar elleboog snel weer op zijn plaats brengen en was binnen enkele minuten alles verholpen en lachte ze weer.

Maar het was mijn schuldgevoel dat niet zo snel verdween. Als ouder word je overvallen door een verlammende angst en schuld wanneer je ziet dat je kind lijdt, zelfs als je weet dat het een ongeluk was en dat je het beste voorhad. Dit schuldgevoel nam de overhand, en ik worstelde ermee om het los te laten.

De vraag die in me opkwam was: waar komt dit schuldgevoel eigenlijk vandaan? Ik begon te begrijpen dat dergelijke gevoelens vaak voortkomen uit een dieper gelegen wond, meestal een trauma uit onze eigen kindertijd. De pijn en het schuldgevoel dat we voelen wanneer we onze eigen kinderen zien lijden, zijn een weerspiegeling van onze eigen onverwerkte emoties en angsten.

Als we niet bewust omgaan met deze gevoelens, kunnen we vast komen te zitten in een eindeloze cyclus van schuld en schaamte. Maar hier is het mooie, we hebben altijd een keuze. We kunnen deze pijnlijke gevoelens tegemoet treden en verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen emotionele welzijn. Dit betekent niet dat we de verantwoordelijkheid voor wat er is gebeurd moeten ontkennen, het betekent dat we de diepere wonden uit ons verleden helen en niet toestaan dat ze onze reacties in het heden blijven beheersen.

Het vergt moed om te graven in die donkere hoekjes van ons innerlijk, maar het is de enige manier om te groeien. Door bewust te worden van onze eigen pijn, kunnen we onszelf bevrijden van de ketenen van schuldgevoel en zo een liefdevoller en evenwichtiger ouder en mens worden.

In onze praktijk, CiFlo, streven we ernaar om je te ondersteunen bij deze innerlijke reis. We begrijpen de complexiteit van het menselijk hart en bieden een veilige en empathische omgeving waarin je je eigen groei kunt omarmen. Het is onze missie om je te helpen de verantwoordelijkheid te nemen voor je innerlijke wereld en emotionele welzijn. Uiteindelijk leidt dit tot een diepgaandere relatie met jezelf en anderen, en tot een grotere veerkracht in het leven.